Göbet Günleri / Anılar 2
Hasip Pektaş, 2024
Ben yüzmeyi göbette öğrendim. Göbet, suyu biriktirmek, belli derinlikte yapay bir gölcük oluşturmak için için akarsuyun önünü kesme, set yapma ile oluşur. Ermenek suyu bol bir kasaba. Her yerden şırıl şırıl sular akar, dereler geçer. O dereler ki bağlardaki sebzeleri sulamaya da yarar. Göbet ya kendiliğinden kayaların altında, küçük şelalelerin önünde oluşur ya da çocuklar yüzebilmek için dallardan buldukları çapulardan uygun bir yerin önü kesilerek oluşur. Ermenekli her çocuğun yaşamında bir göbet macerası mutlaka vardır. Yazın nerede serinlesin? Ya Göksu nehrine gidecek ya da göbete.
İlk defa benden 5 ve 10 yaş büyük olan abilerim götürdü göbete. "Hadi lan seni de götürelim göbete" dediler. Düştüm peşlerine. En iyi göbet Türkmen bağının altından geçen Cumma deresindeymiş. Biladanların arasından epeyi bir yürüyüp vardık göbet denilen küçük havuza. Abilerim iri yarı adamlar. Derin yerde ayakta dursalar da batmıyorlar. Ben de hevesliyim ama korkuyorum. Sen misin korkan. "Gel lan" deyip tuttular kollarımdan götürdüler en derin yere bırakıverdiler. Bağırıyorum, çırpınıyorum, su yutuyorum. Umurlarında değil. Çırpına çırpına kenara geldim ama heyecanlıydı. Demek yöntem böyleymiş. Belki de onlara da büyükleri böyle yaptı.
Neyse daha sonra yaşıtlarımla yalnız gitmeye başladım. Onlardan öğrendim ki su gabaklarıyla bu iş kolay oluyormuş. Buldum bağdan iki su gabağı. Araya bir ip. Koltuk altlarına sıkıştırıp başladım debelenmeye. Şimdiki çocukların deniz simidi yerine geçmişti gabaklar.
Güzel günlerdi. Elbette başka zenginlikleri de vardı. Örneğin bir gün her zaman olduğu gibi donları çıkarıp göbete girmiştik. Derenin üst yamacında bağı olan bir teyze ya da genç bayan rahatsız olmuş olacak ki "Hınzırın enikleri defolun. Dal daştak suya girilir mi" diye bizi taşa tutmuştu. Gayaların govuklarına saklanacağız diye epeyi uğraşmıştık.
Çocukluk işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder